Από μια τυχαία παρατήρηση παρατήρησα ότι οι αστρολογικές υπηρεσίες που προσφέρονται στο διαδίκτυο ανήκουν κατά κύριο λόγο, είτε πρόκειται για βεδικές είτε για δυτικές, στον τομέα της αστρολογίας που μπορεί να χαρακτηριστεί ως “αυτοβοήθεια” – το είδος που ασχολείται μόνο με θέματα που αφορούν την προσωπική ανάπτυξη, την ενδυνάμωση, την αυτο-αντανάκλαση και την πρόσβαση στην υποσυνείδητη γνώση, την επίλυση συναισθηματικών ζητημάτων σε ένα καθαρά προσωπικό πλαίσιο ή σε ένα σχεσιακό. Γενικά, πώς να προσεγγίζουμε συναισθηματικά, νοητικά και πρακτικά τις μεταβαλλόμενες συνθήκες της καθημερινής ζωής. Αυτό είναι το είδος της αστρολογίας που μοιάζει πολύ με την ψυχολογία, το coaching και άλλες μορφές νοητικής και συναισθηματικής υποστήριξης και συντήρησης.

Αυτό είναι που μου φαίνεται ότι θεωρείται ως “νόμιμη” αστρολογία, στα μάτια της πλειοψηφίας των ίδιων των ασκουμένων. Ως εκ τούτου, θέτει κάτι άλλο εκτός αυτής της νομιμότητας, και αυτό φαίνεται να είναι η καθαρά μαντική πρακτική, στην οποία η αστρολογία (και επίσης τα ταρώ για το θέμα αυτό, το I-ching και άλλες πρακτικές) χρησιμεύει για να κάνει συγκεκριμένες προβλέψεις για το μέλλον. Αυτό που με κάπως υποτιμητικό τρόπο αποκαλείται “μαντεία”.

Δυστυχώς, η κυρίαρχη πλειοψηφία των ερωτήσεων που προέρχονται από ανθρώπους που ζητούν συμβουλές από την αστρολογία, τα ταρώ κ.λπ., τουλάχιστον από την εμπειρία μου μέχρι τώρα, είναι ακριβώς αυτού του είδους οι μαντικές ερωτήσεις. Οι άνθρωποι θέλουν να μάθουν για το άγνωστο. Κάποιοι μπορεί να αναζητούν το είδος της ψυχολογικής υποστήριξης που συνήθως συνοδεύει μια συμβατική συνεδρία ψυχολογικής θεραπείας, αλλά μου φαίνεται ότι αυτό γίνεται μόνο ως μεταγενέστερη σκέψη, ως επακόλουθο της επιθυμητής απάντησης σε μια πολύ συγκεκριμένη ερώτηση σχετικά με το “τι πρόκειται να συμβεί με εμένα/με τον Χ/με τους δυο μας” κ.λπ. Δεν πρόκειται για το “πώς θα νιώσω” ή “τι θα σκεφτώ” ή τι έχει να πει ο σκιώδης εαυτός μου γι’ αυτό, αλλά για το τι πραγματικά πρόκειται να συμβεί στον συγκεκριμένο, απτό κόσμο, IRL.

Δεν διαχωρίζεται απαραίτητα με έναν κομμένο και σαφή τρόπο, και σε μια συνεδρία αυτοβοήθειας ο ερωτών πιθανόν να ρωτήσει για μια συγκεκριμένη πρόβλεψη. Αλλά πρόκειται για την έμφαση, για αυτό για το οποίο πραγματικά γίνεται λόγος.

Και έπειτα υπάρχει το ζήτημα του πώς ο πελάτης βγαίνει από τη συνεδρία, το οποίο μου φαίνεται ότι συνδέεται με τη διάκριση που αναφέρθηκε παραπάνω. Αν πρόκειται για “αυτοβοήθεια”, τότε είναι αρκετά προφανές ότι πρέπει να γίνουν τα πάντα για να νιώσει ο querent καλά για τον εαυτό του και το μέλλον, ενδυναμωμένος, με αυτοπεποίθηση κ.λπ. Αλλά αν πρόκειται για καθαρά διχογνωμία, τότε η συναισθηματική ικανοποίηση από τη συνεδρία δεν είναι καθόλου εγγυημένη, η πρόβλεψη μπορεί προφανώς να μην είναι της αρεσκείας του.

Όπως σε πολλές περιπτώσεις, είναι θέμα προσωπικής επιλογής από την πλευρά του αναγνώστη, τι ύφος προτιμά και πόσο άνετα αισθάνεται να πει στον πελάτη κάτι που μπορεί να μην του αρέσει να ακούσει. Το ίδιο ισχύει και για τον πελάτη – τι ακριβώς επιδιώκει από τη συνεδρία. Το πραγματικό πρόβλημα, μου φαίνεται, είναι με τους “νομιμοποιούς”, εκείνους που είναι νόμιμοι στα δικά τους μάτια και που σπεύδουν να απορρίψουν έναν τρόπο πρακτικής που για οποιονδήποτε λόγο φαίνεται ακατάλληλος, παρά το γεγονός ότι αποτελεί την καρδιά πρακτικών όπως η αστρολογία, τα ταρώ , κ.λπ. εδώ και αιώνες, αν όχι χιλιετίες, και στους περισσότερους πολιτισμούς.